Vallend water
Tuinbloemen buigen
onder de harde stralen
van de kunstsofslang.
Na lange uren
staan de stengels weer rechtop.
Wat is hun gevoel?
Motregen daalt zacht,
zoent vochtig tere blaadjes,
vindt daarna de grond.
Even aangenaam
zijn druppels uit de gieter,
die langzaam neer zakt.
Die tuit vol gaatjes
mag hier dikwijls rond zwaaien,
bedacht werk tonen.
Han Messie
Reacties op 'Vallend water'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?