Het moment suprême
ontspannen rust ik
op het middag bed
waar kleine uurtjes
spelen met stofjes
die door de warmte
op hun rug worden
gelegd in hun reis
langs kierende gordijnen
waar het licht hen
beschijnt in een
mistige choreografie
tussen vage paladijnen
zij dagen mij uit
in hun onvoorspelbare
tochten om vrij te zijn
mee te gaan en te
voelen wat verheven is
zonder strakke begeleiding
hoogtes bereiken zonder
kleinheid te bemerken
waarin gelijkheid
de stralende winnaar
is als eerste gekeerd
op het moment suprême
wil melker
Reacties op 'Het moment suprême'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?