Cactusoerklank
Ik sta vol kracht in de woestijn
kijk over tergend hete grond
en verspreide dorre struiken
welk voorrecht dat somtijds
felle bloempjes mijn hoofd sieren
misschien mag ik ooit in hoogte
die palmbomen in de verte
zonder afgunst evenaren
binnen me schuilt zuiver water
harde stekels beschermen
mijn huid en teer innerlijk
weren onwelkome gasten
beproeven de kundigheid
van alle beminde schepsels
die zich aan mijn verkwikkende
maar verborgen drank laven
van onder tot boven
ben ik vol witte haren
ze geven me verkoelde adem
bij de hitte van elke dag
kennen 's nachts een tweeledig spel
doen zich voor als kleine spoken
willen stille angst aanjagen
zijn daarbij zachte waarschuwing
wijzen een onzichtbaar pad aan.
Han Messie
Reacties op 'Cactusoerklank'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?