Keurig verwilderd
Aan een geurig bloeiende wei
door het grote bos bij Chaam omringd
ligt een afgelegen jeugdherberg
stralend vol opwekkend licht roze
zuigt frisse adem van het morgenloof
om de gasten na het ontwaken
tot daad en wandeling te noden
drinkt rossig glanzend laat avondrood op
langs het grindpad naar de deur
staan slanke berken in een lange rij
hebben in hun takken kracht en trouw
van flinke gedienstige schildwachten
grote werktuigen doen mensenwil
een kleine sterke oerwoudhand grabbelt
in schone moeraspoelen klinkt de stem
van het woudhuis dat hier leefde
harde in elkaar verwarde struiken
steken strijdlustige doornen uit
verbergen beschermend tere planten
groeiend op gewezen sportveldjes
bomen kijken neer met weemoed
én blij vooruitzicht steeds over
dit nieuwe gedrongen rijk der woestheid
te mogen heersen en waken.
Han Messie