Een sprankje ondeugd
ik zag
je ogen zingen
met het licht
van de zon
van binnen
een sprankje
ondeugd lag
als verrassing over
je bruingebrande jeugd
op het warme strand
kleine cirkelwinden
speelden met
achtergelaten dingen
waaiden op in
een minitornado
bestrooiden ons
met zand als
offerande van
de natuur op een
godvergeten uur
wij holden naar de
zee om af te spoelen
joelden van de kou
toen een onverwachte
golf opdook uit blauw
wil melker
Reacties op 'Een sprankje ondeugd'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?