Spitsten de oren
ze knipte
heel zacht
met haar vingers
en meteen spitsten
de oren zich in
de zaal waar door
het geroezemoes de
aandacht was verloren
ze zwaaide en
zag alle ogen
haar armen en
handen volgen
als zij draaide en
liep wist dat de
alertheid zich
weer had verdiept
in de goede
stemming en sfeer
zette zij zich neer
verwelkomde
haar publiek met
het begin van het
lied de lach in de
kracht van de avond
wil melker
Reacties op 'Spitsten de oren'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?