Een al bloedende stad

nog wilde
de ontspanning
niet komen

trilde de aarde
onder onmenselijke
oorlogsgnomen

verbleekte licht
van de lentezon
de felste inslagen

gaf geluid van
de oorlogstrom
doffe dreunen dom

wit wolkten in een
gierend uithalen
de mortieren

na het openrijtend
treffen van een
al bloedende stad

waarvan schade
rood neersloeg in
vervagende levenskracht

wil melker