Als vluchtige kleur
ik heb je
altijd al
gevoeld als
vluchtige kleur
in plotseling
ontmoeten
een surprise uit
onverwachte bronnen
die hun natuurlijke
liefde aan de wereld
belangeloos schonken
als surplus van leven
pas later heb jij
gezicht gekregen in
volwassen nuancering
van meegekregen
talenten op jouw
plaats in het bestaan
daar is de lach
geboren die ons
tot in het diepst
van de ziel is gaan
bekoren en deel
van ons is geworden
wil melker
Reacties op 'Als vluchtige kleur'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?