Los en aaneen
Door de levendig Oceaan
kronkelt een onmetelijke slinger
van gebeden naar God gewend
al deze kleine eilanden
zijn ondanks hun hechte broederschap
dikwijls zonder begrip voor elkaar
stoken feestelijke vuren
die oplaaien en weer doven
rook verdwijnt tussen bomenwirwar
maar stijgt naar de Hemel
wordt daar voorgoed bewaard
zowel vloeibaar gepolijst staal
als oorlogszuchtige golven
omspoelen de oneindige keten
van talloze stukjes land
waarover een helende zucht blaast
sterren vol genade gloeien
liefderijk geduldig wachten
naar 's werelds Einddoel verwijzen.
Han Messie
Reacties op 'Los en aaneen'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?