Depersonalisatie
ik zag je gaan
een witte vlek
tegen het
donker zwart
wolkendek en
keek je aan
de bui ontlaadde
met alles van
zijn gade nog
bleef je staan
er was geen afstand
in depersonalisatie
waar dimensies
normaal waren
vervloeiden wij
in een gebeuren
de buitenwereld
spaakte in eigen wiel
meteen vervielen
de specialistische
zintuigen tot data
in eenvoudige impulsen
die tijd en eeuwigheid als
randvoorwaarden vulden
wil melker
Reacties op 'Depersonalisatie'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?