Deze dodelijke dorst

warm golfde
het lange al
geel gepunte
hoge gras
onder de vlagen
wind die ver aan
de horizon beelden
deden trillen

wij bewogen
nog stiller dan
de woordloze
omgeving waar
slechts een vogel
schreeuwde om
schaduw en wat
druppels fris

nog zoog hitte
aan de grond die na
de laatste transfusie
water begonnen was
aan brakke lagen
hoe lang kan de
aarde deze dodelijke
dorst nog verdragen

wil melker