Moment suprême
weer wolkte
schichtig licht
deed randen
subtiel verkleuren
er was nooit een
moment suprême
in de elektrische dans
van deze kinder
partijen en spelen
ook daar gaat
het altijd om de kleine
maar ozo belangrijke
nuances zoals de zon
in een schoolflikkering
of de knipoog in
lieve verstandhouding
met een lach de
welkom en afscheid dagen
in uitbundig zwaaien
waar licht speelde was
weerlicht zijn kameraad
zoals ook magie zijn
spanning partner
kende op aard
de hoge bomen voor
transformator speelden
als feeën en heksen
zich verveelden boslichten
boven vijvers zweefden daar
mystieke woorden weefden
wil melker
Reacties op 'Moment suprême'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?