Zonder woorden
ik zag
hun ogen
zij trokken mij
naar boven
maar ik kon
nog niets
lachte wat
bewoog spastisch
armen en benen
ik moest toch
antwoord geven
want het spelletje
lokte meer
en beter
bewegen uit
samen met horen
en geluid zodat
ook oog- hand
coördinatie
steeds beter
op elkaar
werd afgesteld
we waren
complex vooral
zonder woorden
konden wij
elkaar moeiteloos
begrijpen door
eenvoudig naar
de ander te kijken
wil melker
Reacties op 'Zonder woorden'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?