Verandering
Een minzame, luchtige toverstaf zweeft
speurend boven het hart van Zwitserland,
danst met zonnestralen langs de bergwand,
terwijl sneeuw vol knipogende kleuren beeft.
Zij daalt, ziet hoe de mensenwereld leeft,
strijkt over de steen- en beeldhouwershand.
Statige muren en daken zijn omrand
door kunstwerken, die de rots kwistig geeft.
Het wondergeedschapje zoekt rust, verdwijnt snel
naar dicht beboste dalen, strijkt zacht neer
bij het geklater van een spuitende wel,
drijft mee, zwemt voldaan in een zuiver meer,
schenkt het ruime water vredig pastel,
slaapt in onder avondgloed, wenst niets meer.
Han Messie
Reacties op 'Verandering'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?