Heen en terug
Tussen steile rotsen
door dicht woud omringd
dendert de stortbeek
naar beneden
geeft zich over aan de wil
van de oeroude Schepping
over hem heen
stijgt en daalt telkens
een gondel langs de helling
steeds onderworpen
aan menselijk gezag
de hotsende stroom
bereikt het lage dal
zoekt als kabbelend riviertje
de tijd zonder eind
het onmetelijke water
en de opzuigende lucht
zendt daarbij
altijd een sterkende groet
verhalend van vrijheid
die zich in alle eenvoud
wijselijk laat leiden
door raadgeving en wet
naar
het voertuig aan de kabels.
Han Messie
Reacties op 'Heen en terug'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?