Anoniem stationnetje
samen zijn
wij even
weggeweest
naar een feest
zonder wereld
alles hebben
wij losgelaten
geen agenda
of afspraken
richtingloos
hebben wij
zonder kaartje
de trein gepakt
hij stond voor
ons op wacht
vertrok meteen
na de fluit
reed snel het
anoniem
stationnetje uit
nog tikken de
wielen hun
maatschappelijk
verbonden cadans
de rode draad
gleed door
onze handen naar
een griezelig stil
rangeerterrein
tot onze gillen
schrokken van
het zwart van
de nacht die
koud en donker
op ons had gewacht
wil melker
Reacties op 'Anoniem stationnetje'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?