Een soort fantoom
het lijkt vaag
op iets dat
verdwenen is
maar mogelijk
ook nooit heeft
bestaan een soort
fantoom waarin
wij hebben
geloofd en zijn
meegegaan
met iets dat zich
vaak kneusde
aan de realiteit
zonder sporen
na te laten
behalve een
niet te harden
diepe pijn van
littekens die nooit
zichtbaar waren
er zat leven in
geweven zonder
direct om elkaar
te geven samen
in het lot geschikt
zonder precies
te weten waar
het allemaal wrikte
liefde zonder naam of
beiden niet goed snik
wil melker
Reacties op 'Een soort fantoom'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?