Kraakten noten
er was
geen boek met
een versleten
verhalenlijn
zij zat alleen
in een gewone
stoel op het
toneel te praten
tot zij haar
hand had
uitgestoken en
wij hem hadden
gepakt om met
haar mee te
gaan naar
ver onbekend
zeker als het
om van binnen
uit gaat dat
liet zij zien
in blik en
lichaamstaal zij
regisseerde ogen
hand en stem
wij spoorden
dezelfde richting
rangeerden scheef
en schots zij regelde
stops en lichten
kraakten noten
in de voortgang
die wij maakten
wil melker
Reacties op 'Kraakten noten'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?