Bodemde ons
ik ben
met je mee
geweest
heb gelift
op de donkere
blik in je ogen
voorbij een
nog lichtende
horizon die
in al donkere
tonen depri
weg zwom
het beklemmende
raakte mij met
vochtige kou
die zwart glimmend
schimmelende
muren bedekte
jouw vooruitziende
blik bodemde ons
voorzichtig jij kende
als geen ander
de verleidingen
van stilte en rust
een blik op de hel
daarna de hemel
de laatste beviel
ons zeker wel we
gingen snel het
licht weer tegemoet
wil melker
Reacties op 'Bodemde ons'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?