Waaiende ontvangst
Terwijl op brieven
en in kranten het jaar
achttienhonderddrieëntwintig
zwart prijkt op helder wit
of vage champagnekleur
ligt de beroemde Beethoven
dove schrijver van toonkunst
onder bomen op klanken
der toekomst te wachten
geen geluid bereikt zijn oor
boven hem zwerft de zefier
luchtige kronen van pijnen
wuiven licht en bemoedigend
zware eiken trillen zwak
de stille dans
van takken blad en naalden
brengt in zijn vragend hoofd
een zacht suizend gezang
dat langzaam aansluipt
als verschillende koren luidt
met zwellende stemmen
vol ongeduld buldert
om zich te doen horen
in de volle grote zaal.
Han Messie
Reacties op 'Waaiende ontvangst'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?