Hun hete tune
lichten zochten
wegen met heldere
bundels sporend
verdwenen in
de zwarte nacht
zonder elkaar
te kruizen met
een uiteindelijk
dood en verderf
zaaiende klap
de stilte was
elektrocuterend
de batterijen
branden hun
eigen hete tune
om de laatste
laadpaal werd
gevochten door
mensen die nog
verder wilden
de blinde paniek
van de uittocht
bracht hen juist
weer samen op
het offerblok
van schuld en boete
in het misdragen
van alle soorten
verantwoordelijkheden
voor zichtzelf en anderen
hun genen zullen
lijden tot in het eind
der tijden in constructie
van de nieuwe mens en
leefgemeenschap aarde
wil melker
Reacties op 'Hun hete tune'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?