Oneindig verlangen
je staat
te lachen als ik
de hoek niet
durf om te gaan
ik jank als ik
door jou mijn
vingers zal branden
aan het liefste
dat mij ooit
is aangedaan
en nu bijna
voor mij staat
in separeren zijn
zinnen gevangen
is afstand praktisch
isoleren gebleken
mijn liefde zijn
de talloze stukjes
oneindig verlangen die
magisch rond je hangen
nooit met spijt
soms misverstand
of gezonde strijd
jou wil ik niet kwijt
wil melker
Reacties op 'Oneindig verlangen'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?