Doden droeg naar later
ik voelde in een
vlagend licht touche
op mijn huid jouw
verhalen dwarrelen
in het gaan
van het ene huis
naar het andere land
in talloze talen
van ijzig dun
tot dampig warm
beklampend op de borst
tot siberische vorst
ben meegevoerd
door chaotisch
golvend water dat
doden droeg naar later
met de vlucht van storm
naar orkaan en tyfoon
langs imploderende
winkels en huizen
waar regen door droogte
niet opgenomen werd
en aarde door scheurend
verdriet overstroomde
wil melker
Reacties op 'Doden droeg naar later'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?