Stil verdriet
in je plots
verschrikken
had het ikke
even hulp
nodig om
weer rechtop
door te gaan
niet te
blijven staan
in overwegen
maar goed en
slecht afwegen
in de te volgen
weg die ook
door anderen
al met succes
is afgelegd
ook toen zag ik
tranen geboren
worden op het randje
van hulpeloosheid
die in paniek
huilend gestalte
kregen in stil verdriet
dat uitzichtloos
de ogen sloot
zich zacht wiegend
keerde naar de dood
wil melker
Reacties op 'Stil verdriet'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?