Duizendpoot
Men ziet met afgrijzen het kleine dier,
dat op vele kriebelpootjes voort gaat
over de kamervloer, speurt tussen huisraad,
zijn verblijf vindt in nauwe spleet of kier.
Menige handdoek gaat als een woeste stier
naar de griezel, plet zonder enig beraad
het tere lijfje. Een helper vergaat,
woning schoon maken zou dat schepsel hier.
Het gehate beest houdt voortdurend jacht
op mug, vlieg en wants, die ongewenst zijn,
is in elk vertrek een vlijtige wacht.
Tijdens het dagelijkse eetfestijn
toont de engerd zijn verdelgende macht,
houdt de verblijven de mensen steeds rein.
Han Messie
Reacties op 'Duizendpoot'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?