Zonder enige gene

als zij
lachte
openden
bloemen
hun harten
kleurden dieper in
meer verwachten

als immer
stengelden zij
om licht
maar ook om
jouw gezicht
aandacht en
warme empathie

energie
zinderde van
deze interactie
in geven en nemen
zonder enige gene
bogen zij elegant
gaven zich bloot

jij bekeek
sprak hen toe
met vlaagjes wind
bloemen dichtten
maar het wonder
bleef nog lang
de plek oplichten

wil melker