Wiegende takken
In vroegdag steken ontbladerde takken zich af tegen opkomend licht
Zij wiegen mee met windendans en schrijven in vochtige lucht een bericht
Vertellen vervlogen verhalen, diep gekerfd in hun donkere basten
Zo ontvangen zij bij zonsopgang gelaarsde wandelaars als hun gasten
In beijsde beekjes vormen hun betwijgde takjes een doolhof
Kuieren in zo'n omgeving is als een verblijf in een lusthof
Na aanhoudend dralen huiswaarts gekeerd en door warmte omsloten
Is deze natuurervaring met herinnering overgoten
Reacties op 'Wiegende takken'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?