Havik
Kijk opwaarts naar grijs licht
dat in slanke boomtoppen verschijnt
Sta wijdbeens en merk op
dat allengs nachtdonkerte verdwijnt
Op een dunne zijtak zwiept
een havik mee in windstroming
Zijn bruin verenkleed strak
tegen zijn gespierde lichaming
Met grote ogen loerend op
rondhuppende konijnen
Na snelle duikvlucht laat hij
een in zijn klauwen verdwijnen
Op een veilige plek hoog in de boom
breekt hij daar prooinek
Scheurt woest vlees van botten,
uit zicht onder groenig bladerdek
Aan mijn voeten vallen
afgekloven botjes in het zand
Kijk weer omhoog, onwetend
waar de havik is aangeland
Reacties op 'Havik'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?