Gastheren
Ik heb mijn gezicht beschilderd met het bloed van mijn dromen
Zoals het er nu uitziet, durf ik nergens meer te komen
Schuif de gordijnen dicht en ga rusten op mijn matras van vogelveren
Sluit mijn ogen om in die levensduisternis te flaneren
Zodra licht mijn gordijnen verkleurt, strek ik mijn ledematen
Open mijn ogen en ga opnieuw met mijn geweten praten
Ik sta rechtop en was mijn gezicht met zeep van gisteren
Overdenk wat mij is overkomen en probeer weer te gastheren
Reacties op 'Gastheren'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?