Harden in zwart

er was geen ontdooien
juist het harden in zwart
gaf onverzettelijkheid kracht

met een glijdende schaal
maakte jouw karakter
ruimte in sociaal bewegen

maar er waren limieten
die jou niet toe lieten
je wendde je af met een lach

toch heb ik lente zien komen
scheurtjes en barsten
in het schier onneembare ijs

nog komt de nachtvorst
kruiend in dromen
jouw gletsjer ben je al kwijt