Hun schepping voorbij
de beitel spleet
zag scherpte aan
vallende scherven steen
venijnige bassen
zongen in hameren
het donker breken van tijd
hoge tonen
ketsten in lijden
hun schepping voorbij
jij verafgoodde god
in het pogen zijn
volmaaktheid te evenaren
liet eva herrijzen
maar zij was geknakt door
die ene fataal brekende klap
wil melker
Reacties op 'Hun schepping voorbij'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?