Klatergoud
Vervuld nu
nog het klatergoud
de innerlijk
afgestompte leegheid
van ‘n zelfzuchtig
bestaan
maar hoe zal ‘t zijn
als gedragen handen
binnenkort
in eeuwigheid rusten
te laat misschien
spreekt het
besef dat hard klatergoud
niet opweegt
tegen een zuiver geweten
Reacties op 'Klatergoud'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?