Met pijn en ongewis
kalk de muren wit
de enige kleur
die mij nog schikt
linten opsmuk
snuisterijen laat ik
in het niet verdwijnen
ongetekend
presenteer ik mij
de laatste schakels breken vrij
schrijf de strijd
maar met het bloed
dat in deze fase vloeien moet
kleur alles in
met pijn en ongewis zonder
dat er een verdwijnpunt is
zal van de daken schreeuwen
wat er op mijn muren is geschreven
als ik dan nog tijd heb om te leven
Reacties op 'Met pijn en ongewis'
Op 19-08-2013 schreef wil melker:
Antje..
dank je..voor je mooie reactie..
Wij zijn op aarde op weg naar de hemel..
maar weet..
dat de weg naar de hemel
de hemel al is..
Liefs en sterkte..
wil
Op 18-08-2013 schreef Antje.:
Ja, pijn is er altijd, Wil. Ik hou hem een beetje in bedwang met paracetamol. Ik mag er acht per dag. Daar krijg je weer pijn in je maag van. Gedichten schrijven we erover.Maar geestelijke pijn is nog erger. Ik denk altijd maar: "Dit is de betaling voor de zonde die in mijn lichaam heerst. Een wet waaraan niet te ontkomen is. Het loon dat de zonde betaald, is de dood, maar de gave die God schenkt, is eeuwig leven, door Christus onze Heer." Romeinen 6:23. Groetjes Antje.