Mimi Kok
Een jong meisje op het strand bij Zandvoort
staat stevig, bewust en waardig stralend;
haar gezicht van trotse schoonheid verhalend,
aanschouwt ze een nog onbekende poort.
Daar ligt een weg, waarover wenkend licht gloort.
Schouwburgschemer siddert, stijgend en dalend
om de vrouw, die sprekend speelt: ernstig, smalend,
wat de toeschouwers alleszins bekoort.
Ze zoekt geluk in het Nieuwe Werelddeel,
maar wordt door Nederland teruggehaald.
De zwaar beladen geest is vol krakeel,
geneest wonderwel, meer dan ooit gestaald.
Wijsheid stijgt uit de bedaagde dameskeel,
op het kijkscherm voor elke leeftijd vertaald.
Han Messie
Reacties op 'Mimi Kok'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?