Oorverdovende stilte
Laat me nu maar even
daar ik één kan zijn met mijn mijn stilte.
Oorverdovende stilte,
fluistert, roept, schreeuwt.
Ontspan....
Eens zal ik weer de schakel in de ketting zijn.
Verbonden met het heden,
loop ik, draaf ik
als een hinde
sans rancune
naar mijn toekomst.
Daar iets te vinden
wat spraakmakend zal zijn.
Reacties op 'Oorverdovende stilte'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?