Uit verwaaide sporen
heb altijd geschreven
kijk naar de mensen om mij heen
waar zijn mijn boodschappen gebleven
de stukjes hemel
die ik gretig deelde
voel ik soms in een warme hand
de schouderklop en tranen
lees ik in verhalen
uit verwaaide sporen op het strand
veelzeggend blijft de stilte
die in dialoog nog echoot
nadat wij al lang uitgesproken zijn
zij geven terug
wat in beleven geëigend is
zo slaan wij in herkennen weer die brug
Reacties op 'Uit verwaaide sporen'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?