Vragende ogen
je dacht
dat geven
je leven was
zij hebben
alles genomen
je kracht en je lach
jij kon het
niet meer aan
bent er aan onderdoor gegaan
jouw bron
is na jarenlang wellen
droog komen te staan
nu zijn er alleen
vragende ogen
niemand om je heen
jij hebt nemen moeten leren
met kleine stappen proberen
wat anderen geven te accepteren
pas in die balans
geeft het bestaan
jou een volwaardige kans
Reacties op 'Vragende ogen'
Op 08-12-2013 schreef wil melker:
Konraat..
dank je voor je bijzondere reactie en jouw uitleg
van het gedicht..
We zoeken naar een verrijkende balans tussen geven en nemen..:)
Ik wens je een fijne zondag..
groet,
wil
Op 08-12-2013 schreef konraatkampen:
Hij/Zij die heeft zal ontvangen.
Hij/zij die niet heeft van hen zal ook worden afgenomen wat ze hebben.
Zoals een zaadje opgaat in een plant gaat "de mens op in zijn/haar medemens.De liefde is onuitputtelijk, het geheim ervan wordt zêlfs wanneer onthuld slechts door zeer weinige begrepen op waarde geschat en geaccepteerd.
Verwacht in deze wereld van "Egomomie" en ijdelheid geen dank voor het geven van de hoogste vorm van liefde. Helaas heeft het overgrootste deel der mensheid zich er zo lang van afgekeerd dat het niet meer begrepen, geaccepteerd of uit de mode blijkt.