Werd de ogen geopend
er waren weer
edelstenen gestrooid
op het pad dat ik liep
ik was verblind
maar het kind in mij
werd de ogen geopend
het kraaide en
graaide naar het
onverwachte plezier
speelde met licht
van de zon en kleuren
uit het scheppingsgebeuren
ik bleef stil door de schat
die tweedeling bracht
besefte op tijd mijn ongelijk
voelde me rijk
met de uitgelatenheid
van het kind in mezelf
proefde geluk
in de vroege ochtenddauw
mijn dag kon niet meer stuk
wil melker
Reacties op 'Werd de ogen geopend'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?