Ademloze huivering
Overkomt mij in
werkelijkheids dromen
geen zuurstof krijg ik
dan door jou
sprakeloos ben ik want jij
bent mijn spreken
sidder bij de muziek
van je stem
waar ik zo van hou
door je ogen verruimd
mijn blik naar oneindig
jij lieve ziele zuivering
zo zijn we
elkaars onderkomen
stort je gedachten stroom
maar in mij
dan word ik onze zee
vul me steeds opnieuw
met ademloze huivering
Reacties op 'Ademloze huivering'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?