Charme en raffinement
waai mijn luchtkastelen weg
ik wil niet meer met bloemen spelen
de zon in regenbogen zien
flirten met de lente gaat vervelen
geef mij ijzer
om met eigen hand te breken
een storm met huizenhoge golven
om mijn krachten mee te meten
alles om het vrouwelijk geweld
in liefde te weerstaan
waar charme en raffinement
de dijken zijn waartussen wij bestaan
niet opgehokt
en opgefokt door schone schijn
maar in respect van elkaar leren
het uniek talent van ieder te waarderen
Reacties op 'Charme en raffinement'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?