Je blik breekt woorden

je kijkt me aan
maar je blik breekt
woorden die je zeggen wilt

je handen trachten
scherven te vangen
van wat kapot is gegaan

ik kan je niet troosten
jouw ogen zien een verte
die onbereikbaar is

we zijn gaan lopen
steeds kruisen
onze sporen in het zand

later werd het hand in hand
verdween langzaam de verte
kwam jij weer terug op strand