Kleur bekennen
jij bent gaan vliegen
weg van kou en regen
wilt kleur bekennen ook al
heb je dan wind tegen
gedachteloos zweven
op de losgeslagen
energieën van het
stressvol aardse leven
dat kolkt en wolkt
in een verpeste atmosfeer
maar jou niet deert omdat
je alles losgelaten hebt
zonder geknakt of
een zielig wrak te zijn
ben jij de lente gaan
genieten op eigen wieken
je bent het bloemblad
door thermiek verheven
dat dwarrelt op zonnewind
tot jij de schepper vindt
wil melker
Reacties op 'Kleur bekennen'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?