Wachtend op de wind
Het was alsof ik een kleurrijke bloem onthulde, toen ik hem leerde kennen, mijn liefde die begon te groeien.
Naderhand bereikte de bloem de mooiste kleuren, maar plotseling hield hij op met bloeien.
Ik worstelde met mijn gevoelens voor hem toen hij een vermoeden begon te krijgen.
Toen begon de kleur af te nemen, ik hield minder en minder van hem. Dat hoopte ik toch.
Uiteindelijk was het einde nabij en hij was bijna helemaal verwelkt, tot op één blaadje na dat nog maar half was verwelkt. Dat ene probleem: Is mijn mijn liefde voorgoed gedaan?
Na een tijdje is dat blaadje telkens meer losgekomen van de bloem. Het was helemaal verdort en verwelkt, maar het bleef hangen.
Ik wilde het blaadje er al lang aftrekken, maar het lukte me nooit.
Dagen
Maanden
Jaren
Eeuwen
Vlogen voorbij in mijn hoofd. Tot op het moment...
Dat het eraf vloog door de wind, al mijn liefde was eindelijk mee vervaagd.