Zij brak schoonheid
ik vond haar op strand
ontgroeid aan het zand
en zout van de zee
rankte in onstuimig
vallende golven
met wit bloeiend schuim
ik nam haar mee
maar zij brak schoonheid
in vertakte broosheid
stalde haar uit
op de scheidingsmuur
tussen duin en tuin
maar zij verdween
slechts een spoortje zand
dwarrelde nog op de rand
wil melker
Reacties op 'Zij brak schoonheid'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?