De wind van liefde
De wind kwam tot mij en
blies mijn twijfels
naar oorden
ver van hier
nam mijn tranen
en legde ze
als druppels dauw
op bladeren
van mijn stil gemoed
En haar ruisen
keerde de storm
van loze gedachten
tot een sluimerig slapen
in nevel licht
Laat maar gaan
fluisterde het zacht
en gordijnen
schoven langzaam dicht
onttrokken
schaduwen aan mijn blik
en ik kuste haar
om de stilte heen
Jelou 2007
Reacties op 'De wind van liefde'
Op 28-12-2012 schreef Tine de Jong :
Ook dit gedicht is heel mooi verwoord.