Het zwart van de aarde
heb het leven
tot schoven gebonden
zij drogen met wind
weer speelt mijn kind
in de zon net als vroeger
dolt zorgeloos rond
nog staan de stoppels
hun wortels verankerd
maar de grond is verkankerd
door jarenlang roofbouw
op normen en waarden
gespoeld uit het zwart van de aarde
wat rijk groeide en bloeide
oogst nu de vruchten die
het geweten niet meer kunnen sussen
Reacties op 'Het zwart van de aarde'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?