Een vreemde

het was een vreemde
die mij de hand reikte
de ogen opende

ik dwaalde
op gebaande wegen
in het doolhof van de keus

kon de kudde
niet meer volgen
liep de herder straal voorbij

hij was de rots
waarop ik strandde
toen ik niet verder kon

liet mij naar
de rust van binnen kijken
voordat de stress begon

heb zijn hand gevat
wist me weer
sinds tijden op het goede pad