Het witte doek
mijn penselen
hebben angst voor het bewegen
vrees om plein en straat te vegen
kleuren schromen
zich te laten zien zij vloeien niet
maar blijven aangelijnd
het witte doek
voelt koel in het ontvangen
van de eerste schetsen
ten langen leste heb ik
mijn ezel in de tuin gezet
wind en lentezon deden de rest
Reacties op 'Het witte doek'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?