Verdrietig en kapot
Vandaag heb ik een meisje gezien.
Een traan rolde over haar wang.
Al snel kwam er een tweede.
Haar wimpers doorweekt van de zoute tranen.
Ik keek in de natte ogen,
en zag haar ziel.
Zo verdrietig en kapot.
Ik zag pure haat.
Nog een traan rolde over haar wang.
Ik zie dat ze lijdt.
Haar ziel was zo ongelukkig.
Door een constante bron van pijn en verdriet.
Wie was dit meisje?
Wat maakte haar zo ongelukkig?
Ik zag dat ze probeerde,
haar ziel te verbergen.
Maar ik kon hem zien.
En elke keer ik een traan zag,
voelde ik mij ongelukkig.
Nog nooit had ik iemand gezien
met een ziel,
zo kapot als de hare.
Reacties op 'Verdrietig en kapot'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?