Zomaar kwam je in mijn leven
Zomaar uit het niets
je kwam in mijn leven
ik nam je op, ik troostte je daar waar ik kon
ik heb je echt veel liefde gegeven
En dat …
wat diep vanbinnen in mij omging
je begon er deel van uit te maken …
en dat
wat ons allebei raakte
verbond ons met elkaar
Ik stond jou bij
en jij mij
ik bleef in jou geloven
ons levensvuur
zou echt nooit doven
Ik schoof je niet aan de kant
zoals zoveel anderen wel deden
ze gaven je geen tweede kans
dat deed ik wel
en daar heb ik bijlange
nog geen spijt van ..
Reacties op 'Zomaar kwam je in mijn leven'
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, ben jij de eerste?